ИНӘЛ-Ү, диал. (миш., ЗДС: 213) иңәл-ү, икәл-ү «жалобно умолять» > чув. инел- «ялагайлану», мар. инал-, инäл- «ялвару» < алт. äнäл-, энел-, хак. энел-, инäл-, төр. inil-, як. (Пекарский: 263) äнälii-, äңеäлii- «интегү», «инәлү» < иске монг. enel-, бур. энэл-, хәз. монг. энэлэ- «кайгыру» ← бор. төрки (?) энэ-, эн- «хасталану, авыртудан ыңгырашу; әллә-лә-лә (авыру ымлыгы)» сүзеннән, к. хак. инет- «иңрәтү», инеч «ялыныч», гом. тунг. (ССТМЯ II: 455) эну‾, энэ- «авыру, хасталану», чыгт. äнiк «зар елау» < *äнiг (*äн- фигыленең интенсивлык формасы). Уйг., госм. ilän- «инәлү, тетрәнү» инәл- сүзеннән метатеза. Радлов I: 1478–1480; Räsänen 1969: 43. Чаг. Интек-ү, Иңрә-ү.