ИНАН-У, диал. (И. Гази) инән-ү, (ДС II: 253) ĕнән-ү, үнән-ү «искренне верить; убедиться; доверять» ~ мар. ĕнäн-, ынян-, чув. ĕнен-, инен- < бор. төрки (ДТС: 218) ïnan id. ← бор. төрки *ına-, *ina- > хак., тув. ина-, ына- «ышану; серләшү, киңәшү», к. ш. ук куман. (Радлов I: 1363) ынамлы «ышанычлы», Чаг. тунг.-маньч. (ССТМЯ I: 315) иңа «җиян, бүтән ыруга бирелгән кызның углы». К. Инак, Инал. Räsänen 1969: 165; ЭСТЯ I: 655–656; Donuk: 15–18; Федотов I: 152.

Тат. инан- чыгт. теленнән килсә, инән-, ĕнән- (палаталь вариант) болг. теленнән булса кирәк.

Дерив.: инаныч (гом. төрки характердагы сүз); инандыр-у, инандыргыч һ.б.