ИМӘН-Ү «ужасаться; сильно опасаться», диал. (ДС I: 59, 62) «быть в смятении (от стыда и т.п.) > чув. имен-, мар. айман- «кыенсыну, тартыну» < каз. имен, чыгт. имән-, уйг. әймән- < бор. төрки (ДТС: 167) ejmen-, ajman- «нык оялу» бор. *айма- «куркыну, коелып төшү» фигыленнән, к. монг. айма-хай «куркынучан»; бу айма- фигыле исә бор. *ай- «курку, кызгану, имәнү» фигыленнән, чаг. Ая-у.

Имәнеч сүзе дә бик борыннан килә, к. бор. төрки ajmanč id. Будагов I: 211; ЭСТЯ I: 249–251 (бик әйбәт аңлатма); Федотов I: 167.