ИМӘН «дуб», диал. «тополь», себ. (Тумашева 1992: 55) имэн «(мелкая) сосна» < уйг. эмән, нуг., каз., к.-калп., кырг. эмен [эмэн], чыгт. äмäн, уйг., алт. эрмен, эрмән, хак. ирбен от id.; икенче яктан себ. тат. һ.б. ирмән (ЗДС: 216), каз., кырг. эрмен, эрмән, эрмене, уйг. диал. әмән «әрем», башк. диал. ирәмән «курайлы үсемлек». К. ш. ук. кырг. эмил «бик ныклы агач төре».

Шулай итеп, имән һәм әрем сүзләренең этимологик бердәйлеге күренеп тора һәм беренчел мәгъ. – «тау итәгендәге үсемлек» дигән сүз булган, к. Әрем, Әрәмә.