ИЛЧЕ «посланник, парламентёр» ~ гом. төрки элчи, монг. элчин id. (фонетик вариантлары закончалыклы) ил < эл сүзенең «тыныч, риза» мәгънәсеннән чыгып ясалган бу сүз төрки телләрдән бик күп күрше телләргә (шул хисаптан фар., гар., бор. рус телләренә дә) үтеп кергән һәм бу хакта XVIII г. ук язганнар, к. Schott: 11–12. Шуннан соң бу сүз тур. күп тапкыр язылган. Räsänen 1969: 39.

Дерив.: илчелек.