ИКӘН, иск. иркән, диал. (ТТДС I: 144; Тумашева 1992: 52) икә, икәй, игән «оказывается, что; надо бы, желательно» > чув. иккен, удм. эке (?) id. ~ гом. кыпч. экэн, уйг. экән, әкән, угыз. икән < бор. төрки (ДТС: 179) erkän id. (гомумән, бу сүзнең мәгъ. диапазоны киң) ← er- [эр-] «булу, бар булу» фигыленең «кыпчакча» сыйфат фигыль формасыннан.