ИКАМӘТ иск., кит. «определённые формулы, произносимые перед намазом»; «прописка; проживание в определённом месте» < гар. иқāмäт id. ← қwм «нык тору, басып тору». Иске әд. телебездә иқамәт итү «яшәп яту, дөнья көтү» тәгъбире киң кулланылган. К. Кыям. Будагов I: 67. К. ш. ук Камәт.