ИК (иге дә юк, чиге дә юк; иксез-чиксез) «край, конец» ~ госм. (Радлов I: 674) äк, төр. ek «кырый, җөй; яра кырые; яка; өстәмә аффикс» ~ монг. (Ramstedt 1949: 76) eg, калм. ēg «кырый, алдагы, җитәсе чик» ~ кор. jek id. К. төркм. диал. эк, эң «ераклык, горизонт». Чаг. Иң II.