ИЗГЕ «священный», «святой» ~ уйг., бор. уйг., чыгт. äзгÿ (к. Боровков 1963: 70), үзб. эзги, эзгү «яхшы, изге» < бор. төрки ägü ~ уйг. әткү «изге, яхшы» < бор. төрки et < ed < e < ez ~ *er «эшкәртелгән тире, күн; мал, байлык» сүзеннән килеп чыккан дип исәпләнә, к. Әйбер, Иге, Ие-ү. К. Радлов I: 844; Räsänen 1969: 36; ЭСТЯ I: 237–241; Тимергалин: 189–191 (изге урыннар тур. тәфсилле очерк).

Дерив.: изгелек; изгеләрчә.