ИДӘН, диал., себ. (Тумашева 1992: 61) идин, итан, итән , крш. идәм «пол» > мар. идем, йидем id. ~ башк. иҙән «идән», чув. итем «ындыр табагы» ~ чыгт., үзб. диал. (Радлов I: 850; ЎХШЛ: 21) әдән «ишек төбе», нуг. ыдан «баз, чокыр, зиндан» (Ноғай халқ йырлары: 86) < ŏрдаң, ŏрдŏң «кырып тигезләнгән җир, җир идән, ындыр», к. Ындыр. Räsänen 1969: 167 (нуг. сүзен китерми). Федотов I: 201; Ахметьянов 1989: 56.

Дерив.: идәнле, идәнсез; идәнлек.