ИГӘРЧЕ, диал. (ДС III: 59; ТТДС I: 142–143) ийәрче, әгерҗе «хлебец для поминок, хлебец из остатков теста; закваска, дрожжи», «творог» – Урта Идел регионына уртак сүз: чув. икерчĕ «коймак, белен, пәрәмәч», йăварчă «әчетке, кур», мар. (Упымарий: 295; Иванов, Тужаров: 45; Саваткова: 228) эгэрчэ, эгэрцэ «солы коймагы», «тәбикмәк», «салма», морд. игырҗа «игәрче» ~ чыгт. (Радлов I: 1425) игäрлик «әче, әчеткеч» – бу сүзнең параллельләре бүтән кыпч. телләрендә теркәлмәгән, веляр вариантта к. хак., алт. аарчы, тув. аарҗы «эремчек, эркет» < бор. монг. agarča, agarčı (хәз. монг. аарц), төр. ağırtı id. ← аγ//äg, eg «ачы, әче» тамырыннан (шуннан ук к. Агу, Ачы, Кәрче-ү ). Räsänen 1969: 37; ССТМЯ I: 53; Федотов I: 162; рус. арса, арсун, арца, арчи «эремчек; игәрче» (монг. телләреннән) тур. Аникин: 98–99.

Мәшһүр Әгерҗе шәһәренең исеме иске тат. теленнән.