ЗЫЯН[з ы̌йан] «вред» > удм., морд. зыйан, ызъян, изъян, мар. зиян, сиян, чув. сиен < фар. зийāн < авест. zyana «кыенлык, зыян». Төрки телләрдә киң таралган сүз. Рус. изъян Балкан телләре аша төр. теленнән. Räsänen 1969: 531.

Дерив.: зыянлы, зыянсыз; зыянла-у; к. Зыяндаш, Зыңкар.