ЗЫК: зык кил-ү (кубу) «шуметь, поднимать шум, галдёж» ~ башк. диал. зыу (зыу сыгар-ыу, зыулау) id., чув. сăвă «җыр, такмак», кырг. суу «мәҗүси дога», себ. сыу-бал «сыw һәм фал» – күрәзәләү (Тумашева 1992: 198), бор. төрки сағы//сығы «кешене дәфенләгәндә аның фазыйләтләрен бәян иткән җыр» > тат. ыгы-зыгы сүзенең икенче компоненты. К. Ыгы-зыгы.