ЗЕРӘ I«очень, чрезвычайно» > удм., мар. зыра, зырä, чув. çĕре < фар.-таҗ. зäһрä «үт; үтле; зәһәрле; кыюлык, кыю», чаг. ш. ук диал. (ДС III: 261) әзәр «усал» < фар. (< гар.) äзһäр «иң зәһәрле»; к. Зәһәр.