ЗӘҺӘР, диал. (к. Balint: 145 һ.б.) зäгäр, себ. (Тумашева 1992: 188) сәр «яд; отрава», күч. «замечательно; очень» > мар. зäр, зäхäр, сäхäр, удм. зäр, загар «чая; зәһәр, шәп; зерә, бик тә» < фар. зäһр «агу; үт; зәһәр» >> чув. сехĕр «үт; курку; аффект»; к. ш. ук фар.-таҗ. зäһрä «үтлек; кыюлык» > чув. сехре «үт; курку» – бу чув. формалары болг. теленең үзеннән алынганнар, к. тат. диал. (ТТДС I: 141) зәрә «кот; курку» < зәһрә. К. Зерә.

Зәһәр сүзе гарәпчә дә төрләнә, к. Заһир, ләкин аның тамыры төбендә фар. (һәрхәлдә ир.) телдән булса кирәк. Ахметьянов 1989: 96.

Дерив.: зәһәрле; зәһәрлән-ү (күч. мәгъ.)