ЗӘХМӘТ «хворь (от порчи); эпидемия; инфекция; дух болезни» ~ чув. сехмет id. < гар. зäхмäт id. зхм «бозу, бозылу» тамырыннан. К. Зыкым.

Аерым төрки телләрдә (кар., ком., уйг., төркм.) бу сүз «хезмәт, эш» мәгъ. кулланыла. Кайбер филологлар зәхмәт сүзе бор. Мисыр Сөхмет «кодрәтле алиһә» сүзенә баглана диләр.