ЗӘЛӘ, зәлкә, диал. зәлқә «дрозд» (к. ТТДС I: 141; ТТДС II: 95; Наджип Э.Н. Пятиязычный словарь Дамаскина // СТ № 2, 1980: 60) < фар. зағи-лäға, зағи-лäқа «карганың азманы». Удм. залка, зäлкä «сыерчык» < тат. (ЗДС, киресенчә, удм. теленнән дип күрсәтә).