ЗАРЫФ иск., лингв. «наречие; служебные части речи» ~ кр.-тат., аз., төр. zarf id. < гар. ҙ̣арф «эченә документлар, хатлар куела торган янчык» – ягъни бу сүз төркеменә бик төрле сүзләр кертелгән. К. Dobr. III: 543.