ҖӨЯ[җөйә] «место в системе; связь, звено» (в рассуждении, чаг. Җөяле сүз җөясен табар, мәкаль) ~ каз., к.-калп. җүйе, кырг. җүйө, үзб. җуя id. < фар. жуйа, җүйе «яраклы, уңышлы».