ҖИҢ, диал., башк. йең «рукав» < гом. төрки (закончалыклы фонетик үзгәрешләр белән), бор. төрки jeŋ, jäŋ id. (к. Räsänen 1969: 197) ~ тув. диал. нең, нәң, хак. ниң һәм чув. çанă, çавнă < *җәүне id.; к. ш. ук алт. диал. йää, як. сиэх < йэңэк «җиң; итәк», аз. җийин, чийин «иң, иңсә». Тат. диал. (Радлов III: 512) jiңнä- ~ алт. (Баскаков 1965: 86; 1972: 211) дьеңде- «җиңү» «бор. гадәт буенча, әсирләрнең җиңнәрен артка бәйләү» сүзе, җиң һәм җиң-ү сүзләре гомоген түгелме, дигән фикергә этәрә. ЭСТЯ IV: 186–187; Федотов II: 84.

Дерив.: җиңле, җиңсез; җиңлек; к. Җиңсә.