ҖИМЕР-Ү, диал., башк. йемер-ү «рушить, разрушить» ~ чув. çĕмĕр-, к.-калп., к.-балк., кырг. җемир-, нуг., ком. һ.б. йэмир-, алт. дьемир-, хак. чемир- «җимерү, умыру», чыгт. йүмүр-, бор. төрки (ДТС: 256) jemür- (> мар. сÿмыр-) «җимереп төшерү; тамыры белән чыгару», к. төр. диал. çim- «суга җимереп төшерү яки төшерелү» (Redhouse: 255); тув. чемдий «яньчелү», чемир- «яньчү, умырып төшерү»; күренгәнчә, җимер- < йэмир- < *йэмгир- «җимерү» *йэм- фигыленең йөкл. юн. Räsänen 1969: 197; Будагов II: 365; ЭСТЯ IV: 183–184.

Дерив.: җимерел-ү, җимерен-ү; җимереш-ү, җимерт-ү; җимерек.