ҖИЛПЕ-Ү, диал., башк. йелпе- «веять, повеять (один раз)» ~ к.-калп., к.-балк., кырг. җелпи- [җэлпи-], нуг., кар. йэлпи-, алт. дьелби-, тув. челби- «җилпү, җилгәрү», бур. дэлби- «канат җилпү, талпу» һ.б. йэл ~ дэл «җил» тамырыннан, аның фигыль мәгънәсеннән. ЭСТЯ IV: 182–183.