ҖИЛӘҮ[җиләw] (XVII г. шагыйрьләре теленнән) «уздцы, поводья (у кавалеристов)» ~ чыгт. (Будагов I: 449–450) җилау, аз., төр. cılav, фар. желоу id. бор. төрки (ДТС: 278) jular «йөгән, тезген» белән бердәй булса кирәк, к. калм. dźolā, монг. ǯulyγa һ.б. «йөгән, тезген». Чаг. Җиле. Sumer 1983: 98–99; ЭСТЯ IV: 41–42. Рус. жол «терлекне казыкка бәйләү өчен бау» < салар., монг. ǯulyγa «җиләү» тур. Аникин: 207.