ҖИК-Ү(җигү, җикте), диал., башк. йек-ү «запрягать» ~ кырг., каз., к.-балк. жэк-, нуг., кар., ком., алт. диал. йэк-, алт. д′эк- id. Бу сүзнең исем коррелянты бар: cеб. (без теркәдек. – Р.Ә.) йәклә- ~ алт. jäктä (Радлов III: 317–319) *йәк исем сүзеннән; себ. (Дмитриева 1981: 145) йәкү, йигү, кр.-тат. йäкү «үгез камыты, боендырык» вариантлары бу сүзне гот. juk, ним. Joch ~ рус. иго һ.б. «боендырык» сүзе белән чагыштырырга мөмкинлек бирә.

Икенче яктан, җик- < җэк- сүзен чув. çак- < *җäк- «асу, асып кую; йөк асу» белән чагыштыру юнәлешендә тикшереп карарга да мөмкин. ЭСТЯ IV: 172.

Дерив.: җигем, җигемлек «сбруй», җикке (ат); җигел-ү, җиген-ү, җигеш-ү; җиктер-ү.