ҖЕП, диал., башк. йеп, ип «нить, нитка» < гом. төрки йип (к.-балк., кырг., к.-калп. җип, хак., тув. чип һ.б.); чув. çип, төр., аз. ип, төркм. йүп, öп id. ССта yp «җеп», ypak «ефәк» язылышы игътибарга лаеклы. Чаг. тунг. чūва «атның муен сеңереннән ясалган җеп» (к. ССТМЯ II: 389), тат. аны чәчүргеч диләр; ул ефәккә охшаш була. К. Ефәк. Räsänen 1969: 104; ЭСТЯ IV: 268–269; Федотов II: 120.