ҖЕН I, диал. йен «злой дух, бес, джинн» ~ башк. йен id. > чув. диал. йĕн, мар. диал. зын, удм. зин id. < гар. җинн «җен; яшерен зат» – җнн «яшерү» фигыленнән. К. ш. ук тат. диал., фольк. әҗинә «хатын җен, җен хатыны». К. Мәҗнүн.

Дерив.: җенле; җенлән-ү.