ҖЕК, диал. җик, себ. (Тумашева 1992: 97) йек, ик «стык; щель на стыке; шов» > мар. йык ~ башк. йек, к.-калп., кырг. җик, алт. дьиг, тув. тиг, хак. чiк, як. сиик id., гаг. ек [йэк] «буын, буынтык; тоташма», төр. уiv «җек; җөй». Чаг. Җөй. ЭСТЯ IV: 197–198 (җөй белән җекнең бердәйлеген бик ышанып әйтә). Чаг. Ик.