ҖӘФА, диал., башк. йафа «страдание; горе, причина горя» < гар. җäфā’ id. ← җфw «кысрыклау». Җәфа дип Алтын Урда чорында салымнарны да атаганнар: даруга сүзенең тәрҗемәсе булган.

Дерив.: җәфалы, җәфасыз (дөнья вафасыз: яшәтми җәфасыз); җәфалан-у.