ҖӘМ диал. «норов, внутренний лад» (җәмән «үз холкы белән эшләүче», җәмсез «көтелмәгәнчә кыланучан», к. ТТДС I: 581–582) < болг. *җәм > мар. c'äм, c'ам, сем, удм. сам, чув. çем «көй; әдәп; охшашлык», çемĕн «үз көенчә» һ.б. Федотов I: 100.