ҖӘЛА, иске тат. (ЛТ I: 155) җала «блеск, полировка; глазурь», тат. диал. «блеск зарницы» < гар. җäллā, җäлā id. җлл «якты булу» тамырыннан (шуннан Җәлил исеме килә). Җәла иске һөнәрчелектә киң кулланылган сүз. К. ш. ук Җила.