ҖАҺИЛ, тат. диал., башк. йаһил «(злой); невежда, неуч» < гар. җāһил id.

Дерив.: җаһиллек; җаһиллән-ү. Иске тат. Әбү Җәһел «җаһиллекнең атасы (явыз кеше тур.)» – Мөхәммәт пәйгамбәрнең хас дошманы Гамер бин Һишам кушаматыннан; җәһаләт «явыз наданлык» – барысы да гарәпчәдән.