ҖАПСАР (ЗДС: 180) «верх крутизны», «стожок, ворох (при стоговании сена и т.п.)» ~ каз. жапсар «бер яссы нәрсәнең кырыена икенче яссы нәрсәнең кырые ябылган төш» < бор. монг. ǯаbsar (> хәз. монг. завсар) «аралык, ябулык, җек һ.б.», тат. мәгънәсе «арадаш өем» булса кирәк. К. ш. ук эвенк. зафсар, тув. чапсар «ара; тәнәфес». К. Җап, Яп, Япсар-у. Владимирцов: 259; Рус. запцыр < бур. завсыр, забһар «бәйрәм алды, аралык; ял итү» тур. Аникин: 209.

Дерив.: җапсарла-у «аралыкны, ярык-җекләрне каплау» (каз. телендә бу сүз төрле күч. мәгъ. алган); җапсарлы.