ҖАН, диал. йан, җән, йән «душа» > мар. цан, чон, чув. чон, чун, удм. зан, йан id. < фар. җāн id. (барлык төрки телләрдә диярлек очрый) << пәһл. gān, авест. gayan ~ санск. gaya «тын, сулыш, һава» (Platts I: 372) яки санск. yanah «хатын; ыру» сүзеннән. Бу сүз бор. ир. телләрдән гар. теленә кереп, гарәпчәдән фар. теленә кайткан булса кирәк, һәрхәлдә иске әд. җаннан «йөрәк, җан» гар. телендә ясалган.

Җан сүзе нигезендә күп кенә бүтән сүзләр ясалган: җаныкач, җаным, җәнкәй < җанкай һ.б. К. Җанбаз, Җанвар, Җаный < җанай, Җәнлек.