ҖАЙ I, диал. (ЗДС: 227) йай «удобный случай, момент; соответствующее целям и задачам место» ~ башк. яй, каз. жай, уйг., к.-калп., кырг. җай, үзб. җой, төркм. җāй «урын; урынлылык; урын-җир; торак, бина; тәшкиләт» – кайбер төрки телләрдә (ДТСта да) юк, ләкин киң таралган халыкара сүз, к. фар. җā, җāй < бор. фар. ǯаһ «урын; урынлылык; урынлы теләк, сүз һ.б.» ~ кыт. дҗай, дзай «торак, квартира» (к. Баскаков 1987: 72). К. Җай II. Чаг. Җәй. Будагов I: 430 (фар. сүзе ди).

Дерив.: җайлы, җайсыз; җайла-у (күп дериватлы).