ЖУЛИК «жулик» < рус. Рус. сөйләшләрдә бу сүз «кечкенә үткен пәке» мәгъ. дә билгеле һәм рус сүзен И.Г. Добродомов һәм Н.А. Баскаков (СТ 1984: № 4, 10–11) төрки сүздән дип карыйлар; этимон итеп бор. төрки jülü- «чәч, сакал кыру», jüligü «өстара, пәке» сүзләре карала, к. тат. диал. (ТТДС I: 52) җөл- «чәч һ.б. кыру», йөл- «җирдәге үләнне кыру; отып алу», йөлте, йөлтө «отыш», йөлтек, йөлтөк «жулик». К. Йөле-ү.