ЕШЫН-У[й ы̌ш ы̌н-] диал. (Ф. Кәрим, III: 61; БТДҺ: 131) «сыену, урын алу; карарлашу, тотрыклы хәлгә килү» ~ чув. йышăн-, йăшăн- id. йыш, йăш «иш» сүзеннән хисапланыла. Тат. телендә бу сүз я чув. теленнән алынган, я болг. теленнән калган. Чув. телендә бик актив кулланыла.