ЕШ[й ы̌ш], диал. җыш «частый; часто» < бор. *йығ-ыш id. бор. *йығ- «куеру, ешаю» тамырыннан, к. себ. тат. йынық (Старчевский сүзлегендә Ьик), йыйы ~ нуг. йыйы < бор. төрки (МК, ДТС: 260) jïγï > чув. йывă, йу (Ашмарин V: 294, 312, V: 45) «еш».

Еш сүзе күпчелек төрки телләрдә юк. Э.В. Севортян йыш сүзен йеш «урман» сүзе белән бәйли (ЭСТЯ IV: 44).