ЕРТЫШ[й ы̌рт ы̌ш], диал. җырткыч (ТТДС I: 179, 579) «специальная ткань, занавес, который должен порвать жених, когда заходит к невесте, при этом ему мешают, требуют выкупа» ~ кырг. җыртыш, каз., к.-калп. җыртыс «кунакларга яки җеназада катнашучыларга бүлеп бирелә торган тукыма»; башкортларда йыртыш «кияү кәләш янына кергәндә ерткалап хатын-кызларга, бала-чагага бирә торган тукыма» (к. БҺҺ II: 96). К. Ерт-у, Ер-у.

«Кутадгу билик»тән күренгәнчә, ертыш йоласы монг. хадак йоласына иш-гомоген.