ЕРТ-У[й ы̌рт-] «рвать, разрывать» < гом. кыпч. йырт-, җырт- id. < йырыт-, к. Ер-у.

Дерив.: ертыл-у, ертыш-у, ерттыру; ертык. К. Ерткыч, Ертлач һәм түбәндәгене.