ЕРТКЫЧ[й ы̌ртқ ы̌ч], диал. җырткыч «хищник, хищный» – бор. яз. телләрдән килә, к. чыгт. yırtqučı «ерткыч» (Поппе 1938: 144), төр. yırtıсı, бор. төрки (ДТС: 269) jırtuč id. К. Ер-у.

Дерив.: ерткычлык; ерткычлан-у.