ЕРМАЧ[й ы̌рмач], диал. җырмач, (Тумашева 1992: 91) йырмац «разрез, вырез ткани, шкуры не до конца; ширинка брюк», (ТТДС I: 179) «прореха» ~ башк. (к. БҺҺ III: 96) йырмас «төймәләгеч тишекләр урнашкан төш», к.-балк., ком. җырмач «ярык, ермач», каз., к.-калп. жырмаш «кием ерыгы, ерынтысы», нуг. йырмаш «киемнең ян ерыгы (махсус калдырылганы)» һ.б. ← йыр- (к. Ер-у ), әлбәттә.

Дерив.: ермачлы; ермачла-у.