ЕРМАК[й ы̌рмақ], диал. җырмақ «новая протока, новое русло реки; глубокая промоина, прорыв дамбы» > чув. йăрмак ~ чыгт. (Будагов II: 355) йырмақ, йырғамақ, каз. жырмақ, җырмақ «тирән ерганак, ерганак тобасы», чув. çырма «кул, сыза; инеш» ~ бор. кыпч., төр. ırmak, ırmaq, үзб. ирмақ «агым, агынты» һ.б. ← йыр- (к. Ер-у ). Räsänen 1969: 202; ЭСТЯ I: 664–645.