ЕРГАНАК[й ы̌рғанақ], диал. җырганақ «протока; обрывистая речка» > удм. җърганак id. ~ башк. (БҺҺ II: 96) йырманақ морфологиясе буенча хөкем йөрткәндә «күп ерынтыларның берсе», ихтимал, йырғы-нақ (-нақ «күп беришле нәрсәләрдән берсе» мәгъ. белдерә торган кушымча) яки йыргым-ак; мәгънәдәш сүзләр тат. сөйләшләрендә күп кенә: йырым, йырын, йырымчақ; йырғын, йырғынчақ һ.б. ← йыр-у; к. нуг. йыранақ «кул, чокыр». К. Ермак, Ер-у.