ЕЛГЫР[й ы̌лғ ы̌р], диал. җылгыр «ловкий, шустрый, юркий» ~ себ. (Тумашева 1992: 90) йылғыр «тиз, яхшы шуа торган; җитез» ~ алт. дылгыр, хак., тув. чылғыр id. Чаг. диал. (ДС II: 263) җылдак «ашыгучан». К. Ел-у.

Дерив.: елгырлык; елгырлан-у.