ЕК-У(йыкты, йыгу), диал. җык-у (җыгу) «валить, свалить» < гом. кыпч. йык-, җык- «егу; кулдан төшерү», бор. төрки, бор. чыгт. һ.б. (к. ДТС: 268, Боровков 1963: 155–157) jıq-, jıŋ- id.; ЭСТЯ IV: 273–274.

Дерив.: егыл-у, егыт-у (регуляр булмаган форма), ектыр-у. Чаг. Җиң-ү.