ДЫҢГЫЧ «уплотнитель; притужальник» ~ башк. тынкыс id. гом. төрки тыңк, дыңк «киеренке, нык» тәкълиди сүзеннән (аның фигыль мәгънәсеннән, к. диал. дыңкы-у «үзенекен итү; көчләп тутыру, ныку» һ.б.).

Дерив.: дыңгычла-у.