ДУС, иск., кит. дуст «друг» > чув., мар. тус, удм. дус < фар. дӯст < бор. фар. дōст < бор. ир. dauštar «(үзеңә) охшаган кеше»: dauš- «ошау; теләү». Дустанә «дусларча» – фарсычаның үзеннән.

Дерив.: дуслык; дусларча; дуслаш-у һ.б.