ДУКИЛ, дукиле (ЗДС: 172) «беспредельно, до конца; всё время; все» < иске тат. («Мәҗмугъ әл-хикәят» һ.б.) ду көлли «бөтенесе, һәммәсе» фар. теленнән булса кирәк: ду «ике; ике як», күлли «барчасы». Рус. докель сүзеннән дип аңлату (ТТДС I: 128) да бар.