ДУЕН II[дуй ы̌н] (ТТДС II: 86) диал. «апогей торжества (свадьбы и т.п.)» < бур. дуил, бор. монг. tuil «азак, чик; апогей». К. фразеологизм: ун көн туен, ун көн дуен (үткәрәләр).