ДУЕН I[дуй ы̌н] (ТТДС II: 86; БТДҺ: 82) «наносной ил; накипь» ~ үзб. (ЎХШЛ: 92) дуйин «кара балчык», каз. (ҚТДС: 333) тойын, төркм. тоюн «саз балчыгы» ← уйг., шор., каз. той, як. туой «чүлмәк ясарлык балчык, мәте», бор. төрки tōj «балчык, мәте». Чаг. кыт. дуй «өю, салу». Räsänen 1969: 488.